Zasady ogólne

Papy są znakomitym materiałem przeznaczonym do renowacji starych i wykonywania nowych pokryć dachowych. Przed przystąpieniem do wykonywania pokrycia dachowego w technologii pap zgrzewalnych firmy WERNER należy pamiętać o podstawowych zasadach:

Przed przystąpieniem do wykonywania nowego pokrycia lub renowacji starego trzeba zapoznać się ze stanem dachu i dokonać wyboru odpowiednich materiałów oraz zdecydować o konieczności i rodzaju nowej wentylacji,

Na kilka dni przed przystąpieniem do pracy należy dokonać pomiarów połaci dachowej, ustalić poziomy osadzenia wpustów dachowych, wielkości spadków dachu, ilość przerw dylatacyjnych i na tej podstawie precyzyjnie rozplanować rozłożenie poszczególnych pasów papy na powierzchni dachu. Wskazane jest wykonanie podręcznego projektu pokrycia z rozplanowaniem pasów papy szczególnie przy bardziej skomplikowanych kształtach dachu. Dokładne zaplanowanie prac pozwoli na optymalne wykorzystanie materiału,

Prace z wykorzystaniem pap zgrzewalnych modyfikowanych nie należy prowadzić w temperaturze niższej niż 0°C, prace z wykorzystaniem pap zgrzewalnych oksydowanych nie należy prowadzić w temperaturze niższej niż +5°C. Dopuszcza się stosowanie pap zgrzewalnych modyfikowanych w temperaturze -5°C pod warunkiem, że rolki papy będą magazynowane w pomieszczeniu ogrzewanym o temperaturze +20°C przez co najmniej 24 godziny i wynoszone na dach bezpośrednio przed wgrzewaniem. Nie należy prowadzić prac dekarskich na dachach o zawilgoconej lub oblodzonej powierzchni oraz podczas opadów atmosferycznych lub przy silnym wietrze.

Roboty dekarskie rozpoczyna się od osadzenia dybli, rynien, haków i innego oprzyrządowania, a także wykonania obróbek detali dachowych takich jak: ogniomury, kominki, świetliki, itp. Przy spadkach dachu do 5% papę należy wgrzewać pasami równoległymi do okapu, przy spadkach dachu powyżej 5% papę należy wgrzewać pasami prostopadłymi do okapu. Minimalny spadek dachu powinien być taki, aby umożliwiał skuteczne odprowadzenie wody. Zaleca się stosowanie spadków powyżej 1%. W celu wgrzania rolki papy w podłoże należy ją rozwinąć w miejscu, w którym będzie wgrzewana, a następnie zaleca się nawinąć do środka na rurę metalową o średnicy około 10 cm i długości 95 cm.

Układanie papy zgrzewalnej polega na rozgrzewaniu palnikiem podłoża oraz spodniej warstwy papy aż do momentu zauważalnego topienia się bitumu z jednoczesnym powolnym i równomiernym rozwijaniem rolki. Przestrzega się przed nadmiernym rozgrzewaniem spodniej warstwy papy, prowadzącym do uszkodzenia osnowy i marszczenia się papy. O prawidłowym wgrzaniu papy świadczy odpowiedni wypływ masy bitumicznej, który powinien mieć szerokość od 0,5 cm do 1 cm, na całej długości pasa wgrzanej papy. Silny wiatr lub nierównomierne rozwijanie rolki w czasie wgrzewania może mieć wpływ na jakość wykonania pokrycia dachowego. Brak wypływu lub nierównomierny wypływ masy bitumicznej świadczy o nieprawidłowym wgrzaniu papy w podłoże.

Zakład wzdłuż rolki powinien mieć szerokość około 8 cm, zakład w poprzek rolki 12-15 cm. Zakłady powinno wykonywać się ze szczególną starannością. W trakcie wykonywania zakładów poprzecznych zaleca się usunięcie posypki ze spodniej warstwy. Po ułożeniu kilku rolek i ich wystudzeniu należy sprawdzić prawidłowość wykonania zgrzewów. Miejsca wypływu masy bitumicznej zaleca się posypać posypką w celu poprawienia estetyki dachu.

Poszczególne pasy papy powinny być tak rozmieszczone, aby zakłady poprzeczne nie wypadały w jednej linii. Pasy papy nawierzchniowej należy przesunąć względem pasów papy podkładowej o połowę szerokości rolki. Aby uniknąć zgrubień na zakładach zaleca się odcięcie pod kątem 45° narożnika z każdego pasa papy znajdującego się na spodzie zakładu.

Zasady przygotowania podłoża

Podłoża przeznaczone pod pokrycia papowe powinny spełniać kilka podstawowych wymagań:

1. Podłoże powinno mieć równą powierzchnię w celu zapewnienia wymaganej przyczepności papy i prawidłowego spływu wody.
2. Podłoże powinno być odpowiednio zdylatowane.
3. Sztywność i wytrzymałość podłoża powinny zapewnić przeniesienie przewidywanych obciążeń w czasie eksploatacji dachu i w czasie robót dekarskich,
4. Zaleca się stosowanie klinów z wełny mineralnej lub styropianu oklejanego papą przy obróbkach elementów wystających ponad powierzchnię dachu,
5. Przed ułożeniem pokrycia podłoże powinno być oczyszczone z kurzu i zanieczyszczeń oraz zagruntowane środkiem gruntującym, dopuszczonym do stosowania w budownictwie.

 

 

Podłoże betonowe

 

 

W przypadku podłoża z zaprawy cementowej ułożonego na warstwie izolacji termicznej, minimalna jego grubość powinna wynosić 3,5 cm, a wytrzymałość na ściskanie powinna być większa od 8 MPa. Podłoże należy zdylatować w obu kierunkach. Dylatacje podłoża cementowego powinny pokrywać się z dylatacjami konstrukcji.

 

 

Podłoże z elementów prefabrykowanych średniowymiarowych

 

 

Konstrukcje wykonane z elementów prefabrykowanych średniowymiarowych (np. płyty korytkowe) wymagają ułożenia wylewki o grubości od 3 cm do 4 cm. Podłoża betonowe i z zaprawy cementowej powinny być dojrzałe i uzyskać przed ułożeniem pokrycia papowego wilgotność mniejszą niż 6%. W przypadku wilgotności wyższej należy liczyć się z obniżoną przyczepnością ułożonej papy, a w dalszej konsekwencji z powstaniem pęcherzy na pokryciu. Przed ułożeniem pokrycia papowego podłoże należy zagruntować środkiem gruntującym dopuszczonym do stosowania w budownictwie.

 

 

Podłoże z elementów prefabrykowanych wielkowymiarowych

 

 

Płyty dachowe o powierzchni wykończonej w zakładzie prefabrykacji mogą stanowić podłoże pod pokrycie jedynie w przypadku prawidłowej tolerancji prefabrykatów, gładkiej i równej powierzchni oraz montażu gwarantującego uzyskanie wymaganych dokładności i równości podłoża. Styki pomiędzy elementami powinny być wypełnione zaprawą o wytrzymałości nie niższej niż 10 MPa. Podłoże należy oczyścić i zagruntować środkiem gruntującym dopuszczonym do stosowania w budownictwie. W miejscach styku płyt ułożyć dodatkowe pasy papy podkładowej o szerokości ok. 25 cm.

 

 

Podłoże drewniane

 

 

Wykonane powinno być z desek o szerokości 12 - 18 cm, o grubości zapewniającej sztywność podłoża przy danym rozstawie krokwi. Wskazane jest układanie desek stroną dordzeniową do góry. Podłoże może być wykonane również ze sklejki drewnianej lub odpowiedniej odmiany płyty wiórowej. Miejsca łączenia desek lub płyt powinny wypadać na krokwi. Nie zaleca się bezpośredniego wgrzewania papy w poszycie drewniane. Zaleca się zastosowanie papy podkładowej do mocowania mechanicznego.

 

 

Podłoże z płyt izolacji termicznej

 

 

Płyty izolacji termicznej powinny posiadać odpowiednią wytrzymałość oraz sztywność zapewniającą przenoszenie wszystkich obciążeń zewnętrznych występujących w czasie eksploatacji dachu, a także obciążeń spowodowanych pracami dekarskimi.

Przed przystąpieniem do układania płyt należy sprawdzić prawidłowość spadków dachowych oraz wykonać wszystkie poprzedzające roboty typu: montaż świetlików, wywietrzników, masztów antenowych i innych elementów. Podłoże z płyt izolacji termicznej powinno być zabezpieczone przed zawilgoceniem przez niezwłoczne ułożenie na nim co najmniej jednej warstwy papy. Ilość i rodzaj stosowanych łączników mechanicznych powinny być zgodne z projektem technicznym.

 

UWAGA

 

Płyty styropianowe laminowane papą, również te służące do kształtowania spadków na dachach płaskich oraz odboje styropianowe zaleca się mocować mechanicznie.

 

 

 

Zasady wentylacji pokrycia papowego

Przy renowacji dachów i przy wykonywaniu nowych pokryć dachowych na stropodachach, z uwagi na wysoki opór dyfuzyjny pap zgrzewalnych zachodzi często konieczność odpowietrzania pokrycia. Skuteczne odpowietrzanie zapewnia zastosowanie papy wentylacyjnej perforowanej wraz z kominkami wentylacyjnymi. Taki system umożliwia odprowadzanie na zewnątrz wilgoci gromadzącej się pod pokryciem papowym. W celu efektywnego odpowietrzania zaleca się zastosowanie jednego kominka wentylacyjnego na powierzchni od 40 m2 do 60 m2. Papę wentylacyjną układa się bez mocowania, na suchą uprzednio zagruntowaną powierzchnię. Wgrzewanie kolejnej warstwy papy w podłoże następuje poprzez otwory w papie wentylacyjnej. Pasy papy wentylacyjnej układa się bez zakładu.

Papy wentylacyjnej nie należy układać w miejscach:

1. W pasie przyokapowym,
2. Przy wpustach dachowych i korytach odpływowych,
3. Przy dylatacjach konstrukcyjnych budynku,
4. Przy kominach, ogniomurach itp.

Pasy papy wentylacyjnej należy układać w odległości 50 cm od wymienionych miejsc.

Zasady wykonywania pokryć papowych na nowych dachach

Przy renowacji dachów i przy wykonywaniu nowych pokryć dachowych na stropodachach, z uwagi na wysoki opór dyfuzyjny pap zgrzewalnych zachodzi często konieczność odpowietrzania pokrycia. Skuteczne odpowietrzanie zapewnia zastosowanie papy wentylacyjnej perforowanej wraz z kominkami wentylacyjnymi. Taki system umożliwia odprowadzanie na zewnątrz wilgoci gromadzącej się pod pokryciem papowym. W celu efektywnego odpowietrzania zaleca się zastosowanie jednego kominka wentylacyjnego na powierzchni od 40 m2 do 60 m2. Papę wentylacyjną układa się bez mocowania, na suchą uprzednio zagruntowaną powierzchnię. Wgrzewanie kolejnej warstwy papy w podłoże następuje poprzez otwory w papie wentylacyjnej. Pasy papy wentylacyjnej układa się bez zakładu.

 

Papy wentylacyjnej nie należy układać w miejscach:

 

1. W pasie przyokapowym,
2. Przy wpustach dachowych i korytach odpływowych,
3. Przy dylatacjach konstrukcyjnych budynku,
4. Przy kominach, ogniomurach itp.

 

Pasy papy wentylacyjnej należy układać w odległości 50 cm od wymienionych miejsc.

 

Zasady odprowadzania wód opadowych

Szybkie odprowadzanie wód opadowych jest istotnym elementem funkcji dachu. Zasadniczą sprawą jest dobór rur i rynien o odpowiednich przekrojach oraz odpowiednie wyprofilowanie spadków połaci dachowej tak, aby wody opadowe mogły szybko zostać odprowadzone na zewnątrz nie tworząc zastoisk.
Ze względu na to, że pokrycie z pap zgrzewalnych musi chronić bezawaryjnie dach przez wiele lat, zaleca się staranne wykonanie pasów nadrynnowych osadzeń wpustów dachowych i detali koryta odpływowego.
Należy pamiętać, że w odległości minimum 50 cm od okapów, koryt odpływowych i wpustów dachowych, nie należy układać papy wentylacyjnej perforowanej. W tych miejscach zaleca się całkowite wgrzanie papy w podłoże.

W rejonie koryta odpływowego papę należy układać pasami prostopadłymi do osi koryta z zakładami w kierunku spływu wód opadowych. W korycie odpływowym należy ułożyć dwie warstwy papy zgrzewalnej: podkładową i wierzchniego krycia. W miejscach tych nie zaleca się stosowania pap oksydowanych.

WERNER JANIKOWO Sp. z o.o. zaleca powierzenie wykonania prac dekarskich profesjonalnej firmie dekarskiej.